خانه کا در شهری میان کوه ها واقع شده و ساکنین آن در فضایی سرشار از بازی نور و سایه زندگی خواهند کرد.
خانه کا
معماران این پروژه درصدد طراحی فضای داخلی بوده اند که در آن بتوان اجزاء طبیعت از جمله نور، باد و باران را حس کرد. ترکیب فضاهای داخلی و خارجی در ساختمان خانه، بازتابی از معماری شهر است. با قرار دادن تراس بیرونی در دل ساختمان طبیعت را به فضاهای درونی خانه می آورد؛ نور و باد از مسیر تراس و فضاهای T شکل وارد خانه خواهند شد.نور بیرون و نور بازتاب شده در فضای تراس فضای خانه را روشن می کند و زیبایی طراحی را دوچندان خواهد کرد. قرار دادن تراس در فضای بین راهروها و اتاق کودکان، آن را در مسیر عبور قرار می دهد. راهروهای اطراف تراس مانند «انگاوا»، فضاهایی شبه خارجی در معماری سنتی ژاپن هستند. تراس به سمت کوه های اطراف شهر باز می شود و منظره ای زیبا پدید می آورد. در فضای نشیمن که میان تراس و باغ واقع شده، نمایی از درختان و آسمان و نورهای گوناگون ایجاد شده است. صفحه نازک سفید معلق در کنار باکس ساختمان، تصویر دلخواه معمار این بنا ست. برای ایجاد این تصویر، ستون های سقف به شکل یک جفت شمع فولادی کار شده اند. ساکنین این خانه از درون حجم سفید تراس در میان فضای نشیمن طبقه اول و اتاق های بچه ها، آسمان شخصی خود را خواهند دید. خانه کا به منظره های بدیع این شهر، صحنه هایی زیبا می افزاید. ترکیب خاص رنگ سفید این حجم با صفحه سفید معلق و قابی که از آسمان می سازد کیفیت سکون حاکم بر فضای چشم انداز اطراف را به خوبی منعکس میکند. خانه کا برای ارائه جلوه خاصی از طراحی با ترکیب گسترش فضاها و همزیستی با طبیعت طراحی شده است. طبیعت و معماری با هم در می آمیزند و فضاها تا ابدیت گسترده می شوند.